Στυλάκι πετροκέρασο και μάγουλο βερύκοκκο

Κάτι έχω πάθει τελευταίως με το συντηρητικό ~μα και υπέροχο~ Σανελ στυλάκι της Romy Schneider στο Boccaccio '70, μια σπονδυλωτή ταινία τεσσάρων ιταλών σκηνοθετών του 1962 [Καλά, τα παλικάρια ήταν χρόνια μπροστά!].
Το 3ο σκετς είναι του Luchino Visconti, με πρωταγωνίστρια την Romy Scneider. Προσοχή στην λεπτομέρεια, στο μπάνιο τεράστιο μπουκάλι με άρωμα Chanel, να δένει με την γκαρνταρόμπα. Να υποθέσω ότι σημειολογικά η εν λόγω γκαρνταρόμπα "φωνάζει" καληκαγαθή γυναίκα (με την Ομηρική σημασία) που αρχοντοκάθεται, ελαφρώς βαριεστημένη, μιας και ο μπερμπάντης ο σύζυγος που της την αγοράζει νυχτοπερπατεί (και πωπουδάκια ξένα καθώς φαίνεται πατεί!)